dag 8
Blijf op de hoogte en volg Hans
09 Mei 2016 | Duitsland, Oberwesel
Je kunt wel merken dat ik uitgerust ben. Ik heb tien minuten geprobeerd om mijn slaapzak in het veel te kleine zakje van mijn bedje te krijgen. Toen mijn krachttermen op waren en ik het begin van mijn dagboeken al klaar had, begreep ik dat het weer mijn eigen fout was.
Ik ben over mijn dipje heen en heb besloten de weg te vervolgen. Die Arlbergpas blijft me triggeren. Ik zal en moet erop, al is het kruipend.
Ik ga de dagetappes ook korter maken. Drie redenen: 1.ik word minder moe; 2. Ik heb meer tijd om plaatsjes te bekijken; 3. Ik wil met Pinksteren NIET aan de Bodensee zijn. Dat schijnt ee kermis te zijn.
Het is nu al leuker, want de Duitsers zijn weer naar huis en dus is de rust betrekkelijk weergekeerd.
Ik ben nu na een ontspannen rit van 50 km in een zeer historisch plaatsje Oberwesel terechtgekomen. En zo zit ik om 14.00 uur dit verslag te schrijven op een heerlijke kleine camping, Frankrijk waard.
Ik wil langs deze weg iedereen bedanken die de moeite neemt mijn verslagen te lezen. Vooral de reacties langs welke weg danook, zijn een steun om door te gaan in moeilijke tijden (en die zijn er, geloof me).
Als je zo langs de kant zit en je ziet de Rijn voorbij stromen dan ga je vanzelf mijmeren. Hij is hier vrij breed en al dat water komt ergens vandaan. Ergens uit Zwitserland en vervolgens uit verschillende zijriviertjes. Moeder Aarde moet dat wel op kunnen brengen, dus geen wonder dat het regelmatig laat regenen, sneeuwen en dooien. Anders kon ik hier zo niet zitten. Dankje Moedertje.
Terwijl ik zo zit te mijmeren, komen er tegelijkertijd door dit relatief smalle dal auto's, vracht- en personentreinen, idem boten, een helicopters, een Cesna en hoog boven me de strepen van verkeersvliegtuigen. En dan natuurlijk nog fietsers, maar daarvan zitten de meesten te mijmeren. Ik zou niet verbaasd opkijken als er plotseling een atoomonderzeeer opdook.
Lang geleden, toen ik zestien was, gingen wij met het gezin voor het eerst naar de Rijn op vakantie, hier vlakbij in St Goarshausen. Nu meer dan vijftig jaar later is de Rijn niet veranderd en ook de dorpen zijn hetzelfde. Wat wel anders is, is al die (verkeers) drukte. Ik vraag me af, of als de Rijn dat had geweten of hij zichzelf dan wel had gevormd of liever als de Linde het leven had gezien.
Zo even niet met mezelf gepraat, maar het komt wel in de buurt.
Ik ben over mijn dipje heen en heb besloten de weg te vervolgen. Die Arlbergpas blijft me triggeren. Ik zal en moet erop, al is het kruipend.
Ik ga de dagetappes ook korter maken. Drie redenen: 1.ik word minder moe; 2. Ik heb meer tijd om plaatsjes te bekijken; 3. Ik wil met Pinksteren NIET aan de Bodensee zijn. Dat schijnt ee kermis te zijn.
Het is nu al leuker, want de Duitsers zijn weer naar huis en dus is de rust betrekkelijk weergekeerd.
Ik ben nu na een ontspannen rit van 50 km in een zeer historisch plaatsje Oberwesel terechtgekomen. En zo zit ik om 14.00 uur dit verslag te schrijven op een heerlijke kleine camping, Frankrijk waard.
Ik wil langs deze weg iedereen bedanken die de moeite neemt mijn verslagen te lezen. Vooral de reacties langs welke weg danook, zijn een steun om door te gaan in moeilijke tijden (en die zijn er, geloof me).
Als je zo langs de kant zit en je ziet de Rijn voorbij stromen dan ga je vanzelf mijmeren. Hij is hier vrij breed en al dat water komt ergens vandaan. Ergens uit Zwitserland en vervolgens uit verschillende zijriviertjes. Moeder Aarde moet dat wel op kunnen brengen, dus geen wonder dat het regelmatig laat regenen, sneeuwen en dooien. Anders kon ik hier zo niet zitten. Dankje Moedertje.
Terwijl ik zo zit te mijmeren, komen er tegelijkertijd door dit relatief smalle dal auto's, vracht- en personentreinen, idem boten, een helicopters, een Cesna en hoog boven me de strepen van verkeersvliegtuigen. En dan natuurlijk nog fietsers, maar daarvan zitten de meesten te mijmeren. Ik zou niet verbaasd opkijken als er plotseling een atoomonderzeeer opdook.
Lang geleden, toen ik zestien was, gingen wij met het gezin voor het eerst naar de Rijn op vakantie, hier vlakbij in St Goarshausen. Nu meer dan vijftig jaar later is de Rijn niet veranderd en ook de dorpen zijn hetzelfde. Wat wel anders is, is al die (verkeers) drukte. Ik vraag me af, of als de Rijn dat had geweten of hij zichzelf dan wel had gevormd of liever als de Linde het leven had gezien.
Zo even niet met mezelf gepraat, maar het komt wel in de buurt.
-
09 Mei 2016 - 14:26
Peter Rommelse:
Graag gedaan. Het is ook leuk om te lezen. Fijne dag. Groeten, Peter -
09 Mei 2016 - 15:34
Truus:
Ha die Hans, goed bezig zeg!
Die Arlbergpass is een eitje, de Appenijnen zijn killing!
You can do it!
Good luck!
-
09 Mei 2016 - 17:10
Lien :
Dag Hans ik lees met veel interesse en plezier je verhalen . mooi dat ze zo persoonlijk zijn . Goed dat je je beslissing hebt kunnen nemen en je dagplannen wat hebt aangepast . Ik wens je mooie dagen en rustige campings toe . Sterkte en succes en groeten van Lien -
09 Mei 2016 - 17:20
Leonie:
Daar zijn we weer. Ik denk dat je goed bezig bent (verstandig) Even op de kaart gekeken waar je precies bent. Oh ja dacht ik toen. Heel mooi daar en lekkere wijn ! Over 2,5 week zit ik bij Trier in de buurt en jij vast al over de berg ! Sterkte en succes. Er wordt aan je gedacht hoor. Groetjes !
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
