Dag 16

Het eerste deel is nog aardig zwaar. De rit gaat door het Wurmtal met aardig wat klimpartijen en daarna door het prachtige natuurpark Schonbuch waar vroeger de koningen jagen.

Onderweg op een toch wel steile helling stap ik af. Ik zie een slak staan te lachen. Dat is nog eens een slakkegangetje zegt hij. Ik ben behoorlijk pissig en zeg: "heb je jezelf wel eens gezien"? "Ik heb wel mijn huis bij mij" is zijn antwoord. Nu ben ik echt woedend. " wat denk dan dat ik aan mijn fiets heb hangen?"
Later toen hij me voorbij racete zwaaide hij nog eens geamuseerd.

Gisteravond heb ik noodgedwongen in de Gaststube gegeten. Lekker Duits zou je zeggen, maar niets was minder waar. De Stube werd gerund door drie generaties Grieken. Dat heb ik wel vaker gezien in Duitsland. Zo heb ik wel eens Schweinschnitzel met een sterk Servisch smaakje gegeten. Deze Grieken hadden hun Duitse kaart opgevuld met Griekse gerechten en wijnen. Het leek me verstandig, na een blik naar oma in de keuken, om vanavond voor Grieks te kiezen. Een goede keuze. Nou was de tent behoorlijk gevuld met allemaal 80 plussers. Zoals ook bij bridgers gebruikelijk waren de mannen ver in de minderheid, maar wel het luidst aanwezig. Dat leidde tot vaak heftige discussies, waarbij ik ingeschakeld werd om te beslissen. Omdat ik daarin eerlijk ben, had ik uiteindelijk meer vrienden onder de vrouwen.
Maar het leukste was dat ze allemaal van het type waren " wat de boer niet kent ......" Jullie begrijpen het al, het begon met de gebruikelijke ouzo. " die heb ik niet besteld!" " Hij is gratis" " We hebben de Grieken genoeg betaald, dan mogen ze wel eens iets gratis doen". Enz. Vervolgens kwam de schnitzel vergezeld van tzaziki. Toen was de kat echt in de gordijnen. Ik heb dus een soort diner variété gehad.

Overigens valt het mij op dat zeker de helft van de mensen die je aanspreekt om de weg te vragen, geen Duits spreekt.

Nu sta ik op een camping in Ubingen een leuke universiteitsstad waar het goed toeven is. Daar heb ik een nieuw matje gekocht, maar mijn behoorlijk universele gas, was nergens te krijgen.
Ik sta weer weggedrukt op een klein plaatsje voor tenten. De rest zijn caravan en camper. Dat voor 16 euro. Het is weer wel de enige camping in de buurt.

Eerst kreeg ik een buurman die me meteen te aardig vond. Toen duidelijk was dat zijn soort aardigheid er niet inzat, vonden we elkaar gewoon aardig.

Vervolgens kwamen er een grote groep mensen op de fiets maar zonder bagage. Het bleken drie gezinnen te zijn met ieder twee kinderen. Je kon ze uitelkaar houden door de uni-kleding die elk gezin droeg. Vervolgens kwam er een bus met aanhanger en daar werd al hun materiaal, en dat was veel en luxe, uitgeladen werd door de chauffeur die vervolgens ook de tenten opzette. Daarna ging hij weg en helaas zij niet.