Mijn verslag van vandaag weer in meerdere delen. Ik had de tekst helemaal klaar, stopt het programma er weer mee.

Vandaag regent het pijpenstelen. Weer om lekker binnen te blijven, maar dat is geen optie. Het is vervelend, want na een kwartiertje ben je doornat, maar daarna kan het niet vervelender worden.

De beloofde heuvelachtige tocht is het inderdaad geworden. Aardig veel, soms hoog, maar goed te doen. Anderen weer echte kuitenknappers.
Filosofie nummer 1 heeft het goed gedaan: niet onderschatten, op tijd schakelen en je eigen tempo. Zo ben er goed doorheen gekomen.

Het was ondanks alles een prachtige rit door een mooi landschap. Vergezichten en prachtige bossen wisselden elkaar af. En geen mens te zien. Die klieken waarschijnlijk samen op de pretplekken.

Een nieuwe rivier, de Wurm, maakte haar naam helemaal waar. Ze wurmde zich door het landschap. Is rivier eigenlijk mannelijk of vrouwelijk? Van de Waal en de Rijn weet ik zeker; die zijn mannelijk. Maar de Wurm, die is zo liefelijk en sierlijk, dat kan geen man zijn.